Od dżangli do dżangli


Nasz skład jest już kompletny. W końcu dołączyła do nas Agata przywożąc świeże zapasy mocy i prezenty z rosyjskiej strefy wolnocłowej. Zanim jednak doszło do momentu radosnego spotkania na lotnisku, przedzieraliśmy się przez dżunglę Parku Narodowego Chitwan w Nepalu aby później mozolnie przedostać się prosto w dżunglę miejską. Po trzech niełatwych dniach jesteśmy w Delhi i powoli przypominamy sobie wariactwo, które tu się odbywa. Powoli... 

Miało być łatwo i przyjemnie. Z Chitwan jedziemy do Lumbini, gdzie narodził się Budda, dalej już blisko do granicy. Następnie bierzemy autobus do Gorakhpur skąd już mamy bezpośredni pociąg nocny do Delhi. Czas operacyjny 2 dni. Niestety los chciał abyśmy zeszli trochę na ziemię zanim i zafundował nam 1 dzień w bonusie zanim dotarliśmy do celu. No, ale to nie wszystko.
Nie było zwiedzenia tzn. było, ale inne niż planowaliśmy. Okazało się bowiem, że zapanował znienacka strajk i musieliśmy wybywać z Nepalu czym prędzej. W tym wypadku nie robiło nam zatem różnicy, że będzie to lokalny bus. Nawet gdyby miał być przepełniony i dotrzeć do jakiejś dziury w środku nocy. Obydwie spekulacje oczywiście były trafne z tym, że "hotel" w jakim przyszło nam spędzić noc przekonał mnie do spania tylko tym, że miał zamykane drzwi do pokoju zapewniając względne poczucie bezpieczeństwa. O 5 rano kiedy standardowo zabrakło prądu stał się sauną więc o 6 byliśmy gotowi do drogi. Może i lepiej dla dalszych losów podróży. Do granicy już pewnie po raz ostatni na jakiś czas dojechaliśmy na dachu pełnego busa. Sprawna procedura wizowa iiiiii Welcome to India. Zaledwie kilka metrów od granicy, a już czuć zagęszczającą się w zastraszającym tempie atmosferę. Jedziemy autobusem do Gorakhpur, w którym czeka na nas dobra wiadomość -nie ma pociągu którym możemy się stąd wydostać. Jeszcze kilka kursów na desce między dworcem autobusowym i kolejowym szukając najlepszej opcji, po drodze spotykamy parę Polaków i z braku alternatywy, o podobnej porze co dnia poprzedniego znów jedziemy lokalnym busem do Lucknow gdzie ZNÓW docieramy przed północą. Od razu obskakuje nas stado hindusów nie dając spokoju ani na chwilę.  Okoliczne hotele pełne, a cierpliwości coraz mniej. Za nocleg tym razem posłużyła klimatyzowana poczekalnia dworcowa, gdzie na szczęście nie sprawdzili nam biletów, a ochroniarz z bambusowym kijem budząc mnie w nocy szybko chwycił naszą wersję wydarzeń. Nowi znajomi  z Polski zniknęli szukać noclegu w hotelu. Rano "Terminal" wersja Bollywood. Toaleta, prysznic, przebieranie, pakowanie i na szczęście udaje się zabookować bilet do Delhi na wieczór. Tzn. jesteśmy na liście oczekującej, ale jako że jesteśmy przyjezdnymi zza granicy mamy fory. Zwiedzanie Lucknow idzie nam słabo, a dyskomfort podróży połączony z pierwszym zetknięciem się z Indiami po 4 latach dają się we znaki. Myśleliśmy, że w Nepalu był upał. Myliliśmy się. Żar, tłok, hałas i namolni hindusi wszędzie. To wszystko sprawia, że napis "Beer Shop" wyłania się spośród szyldów jak zbawienie. Zazwyczaj zakratowany sklep niezbyt często dający się spotkać. Jedno, drugie, już nawet lokalesi mnie nie denerwują. Jeszcze trzecie niemal świętując zmianę statusu naszych biletów na potwierdzone i w końcu zgodnie z planem odjeżdżamy nocnym pociągiem do stolycy...

A tu porcja zdjęć z nieszczęśliwego LUCK NO

You Might Also Like

0 komentarze