Przedłużający się pobyt tu najwyraźniej wynika z szczęśliwej passy, która służyła nam po campingowej pobudce na granicy w Cieszynie. Tam też zaliczyliśmy longboardowe przekroczenie jej z sąsiadującej górki, a gdy już poranny rozjazd dobiegł końca w 15 minut złapaliśmy transport tirem do Budapesztu będącego zresztą naszą metą dnia drugiego.

Jakiś czas temu na blogu Franka pojawił się wpis, który doskonale wpasowuje się w historię, którą chce tu przedstawić. W dużym skrócie mówi o pożegnaniach w podróży, a także o tym że nie każde musi być ostatnim…Warto przeczytać TUTAJ.

Z Katą i Kristiną poznałem się prawie 3 lata temu kiedy jako animator hotelowy w Bułgarii dostarczałem gościom sportowej rozrywki. Fajny czas, mnóstwo nowych znajomyści no i co za tym idzie, wspomnianych pożegnań. Dziewczyny są przy okazji jedynymi mi znajomymi osobami pochodzącymi z Węgier. Staram się nie rzucać słów na wiatr. W ten sam sposób podchodzę do słów wypowiadanych przez innych. Dlatego mimo, że znaliśmy się zaledwie tydzień w wakacyjnych okolicznościach nie zawahałem się skorzystać z zaproponowanego przy naszym ostatnim spotkaniu zaproszenie do nich w Budapeszcie. Na szczęście Kata, starsza z sióstr do sprawy podchodzi w ten sam sposób. Tym samym po przejechaniu 500 km spotykamy się na przedostatniej stacji metra linii 3, gdzie obydwaj z Adamem odczuwamy podwyższony poziom kontroli otoczenia widząc kilku bezdomnych i równie popularnych w Polsce "sportowców", którzy z dyscyplinami olimpijskimi niekoniecznie mają do czynienia. Super się widzieć, jeszcze lepiej być już w samochodzie jadącym do naszego miejsca cywilizowanego spoczynku. Szczególnie po zdarzeniach poprzedniej nocy skutkującej wilgotnością naszych namiotów, śpiworów i kilku innych rzeczy. Dalej witają nas Pep i Artur (pupile -ten drugi to dziewczyna), Mama i Kristina. Dostajemy przytulny pokój, dziewczyny uczą się jeździć na deskach, przegrywamy w ping-ponga i zjadamy kolację. Wieczorem odkrywamy przyejmniejsze oblicza miasta w centrum. W klubie przekonałem się, że aparat to atrybut przyciągający dziewczyny. Zapewne myślały, że dzięki mnie znajdą się w galerii internetowej strony klubu. Niestety gwiazdy sobotniej nocy odeszły niepocieszone. W klubie tłok, ceny podobne do polskich, dość szybko zwijamy się na Cytadelę, z której rozciąga się panorama miasta nocą. Piękny widok!

W niedzielę nie jeżdżą tiry, nam ciężko zostawić komfort miejsca spoczynku i miejsca które chcemy odwiedzić. Tym sposobem słoneczną niedzielę spędzamy aktywnie. Najpierw na placu herosów bawimy się na flacie, stawiamy na desce przyszłego adepta longboardu, a Kata zaczyna odczuwać na longu nową pasję.